When nature calls….. vanmorgen werd ik om 6.15 wakker en ben me maar gaan wassen en aankleden e.d.. Met zoveel mensen en maar één w.c., wastafel en douche is dat best even slikken.
Om 7.30 zou het ontbijten zijn. Voor die tijd had ik mijn fiets al buiten gezet en opgeladen. Het ontbijt was vers (af)gebakken stokbrood en allerlei soorten beleg. Nu ook eens verschillende soorten hartig beleg. Wat een feest na al die zoete ontbijten. Ook met de grote Franse familie groep erbij.
Zij hebben ook nog een geadopteerd gehandicapte mee te nemen tijdens het wandelen van weer een stuk camino. Hij wordt mee genomen op een bijzonder vervoermiddel.
Als extra kregen we een banaan en een gekookt ei. Het ei als symbool voor het vinden van een nieuw leven. De banaan konden we geen van allen, figuurlijk, plaatsen. Gewoon een goede energie bron.
Voor het vertrek heb ik alle hostelleroos hartelijk bedankt voor goede zorgen, hartelijkheid en acceptatie. Nog voor ik weg kon kreeg ik een hartje van stof. (Hart onder de riem)
Om 7.45 ben ik naar beneden naar het dorp
gereden om daar de grote weg op te gaan. Het was een vrij drukke weg, waar 90km/u gereden mocht worden. Dan voel je je niet echt ontspannen fietsen. Toch een compliment voor de Fransen. Ze gaan met een ruime boog om je heen en, tot nu toe, toeteren nooit. In Nederland zou ik allang tien keer nieuwe vouwen in mijn broek gereden hebben gekregen.
Bij Charenton du Cher (weet je meteen in welke streek ik nu ben) verliet ik de hoofdweg (D951). Wat was het heerlijk om weer ontspannen van het landschap te kunnen genieten.
Was het toch schrikken; ook hier komen ze maar niet van de Meilandjes af
Wederom kruiste ik het kanaal van Berry. Ja, ik weet het, gister schold ik het uit als Barry. Maar het is vernoemd naar de streek Berry en niet naar Barry 😀
Het kanaal is smal, zeker bij de sluizen. Toch is het tot 1958 (niet lang geleden) in gebruik geweest. Het was in gebruik sinds eind 19e eeuw. Wel is het na 1958 snel in verval geraakt.
Charenton uit kreeg ik een mooi doorkijkje op de kerk van st. Pierre les Étieux.
Ik moest even verder weer de D951 op om na een kilometer of 4 weer die weg te verlaten. Oke, toen werd het weer een Jaagpad. Langs het kanaal van Berry. Dit stuk kanaal is er duidelijk slecht aan toe. De gele plompen zijn bijna gewone moerasplanten geworden er staat nog maar een klein laagje water in het kanaal
Dit heb ik gevolgd tot ik in st. Amand Montrond uitkwam. Daar heb ik eerst een hotel opgezocht. Daar over straks meer. Ik heb er een kamer genomen en heb mijn bagage even daar gelaten.
Vervolgens ben ik een fietsenmaker gaan zoeken, met behulp van de aanwijzingen van de hotelier. Ik heb een vervelende tik (of tikken) in een trapper. Het e.e.a. is een tikje vast gedraaid, want de trapper was het niet. Nadat ik een kraakloos proefrondje heb gefietst, heb ik de fietsenmaker bedankt. Kosten €0,00
Het hotel
Het is niet groot en beslist niet nieuw. De trap naar boven is een wenteltrap
De kamers zijn mooi, maar als ik binnen ben lijkt het wel of mijn tassen geëxplodeerd zijn. Daarom nu geen foto’s van de kamer
Na terugkomst van de fietsenmaker, ben ik gaan ‘inhuizen’ (lees: het verspreiden van de inhoud van mijn tassen). Na het douchen heb ik het stuk voor morgen zitten overdenken.
Daarna ben ik stadje ingelopen om te kijken (waar ga ik eten? Oh ook hier hebben ze brasserieën) en wat boodschappen te doen. Ondertussen af en toe de telefoon gebruiken.
De route moet ik nog even verder uit pluizen. Vandaag was het maar 31 km vanwege de hitte. Morgen wordt het weer wat meer.
Straks eten en relaxen
Oké, eten dus:
Zo veel indrukken op een dag te verwerken. Geen wonder dat ik ’s avonds moe ben 😜
Morgen naar la Châtre, iets met katten of zo?
